شاگرد آقا...

عقل بی اختیار…

اما قلمرو آل كسا، ساحت امانتداری و اختیار است …

و جبرائیل را آنجا بار نمی دهند كه هیچ ، بال می سوزانند …

آنجا ساحت “انی اعلم ما لاتعلمون “است ، آنجا ساحت علم لدنی است ،

رازداری خزاین غیب آسمان ها و زمین؛

آنجا سبحات فنای فی الله است و بقای بالله…

و مرد این میدان كسی است كه با اختیار ،از اختیار خویش درگذرد!

و طفل اراده اش را در آستان ارادت قربانی كند …

و چون اینچنین كرد، در می یابد كه غیر او را در عالم اختیار و اراده ای نیست و “هر چه هست اوست"…

گزیده ی مقاله “فتح خون” فصل دهم: تماشاگه راز // اثر ماندگار “سید مرتضی آوینی”